بهار اين بانوي باحيا، سبزه و سبزپوش از كرانه هاي نه چندان دور به سوي ما مي آيد.صبا پيك خجسته او

چندي است ميهمان ماست و آرام آرام و خوش خوش آواي حيات بر گوش جان جماد و نبات مي خواندو آنان را

بيدار و مجددا زنده مي كند.بهار اين خنده زيباي خداوند و صوراسرافيل او مي آيد تا آميخته جانمان شود اگر

جسم و جان خود را از كدورت هاي زمان و غيرت ناميمون اغيار، غبارروبي كنيم همان گونه كه مي كوشيم

خانه هاي جسم را چنين كنيم. بهار تكرار خوش آفرينش است به همين دليل ملال آور نيست كه گفته اند تكرار

ملال است الا در ذكر يار. و بهار ذكر يار است و جلوه او.روستاي گرميانك.عكس از محمد حامد پورجعفري